nathalie woninginbraken

Woninginbraken. Of ik daar iets over kon schrijven als schadeadviseur. Het past in de campagne Veilig Wonen. En als er iets is wat je gevoel van veiligheid aantast, dan is het een woninginbraak. Daar kan ik wel iets over schrijven. Ik en mijn collega’s kunnen wat dat betreft jammer genoeg putten uit een heel scala aan schrijnende klantverhalen.

Verhalen over mensen wiens huis helemaal overhoop is gehaald, maar dan ook echt he-le-maal. Zo erg dat je een schoonmaakbedrijf moet inschakelen. Verhalen over kostbare familie erfstukken en spullen met emotionele waarde zoals trouwringen die zich niet in euro’s laat uitdrukken. Verhalen over papa’s en mama’s die hun dromerige puberkroost thuis lieten, voor het eerst. En ja…misschien raad je het al. Ze vergaten het huis af te sluiten. Of een rondsnuffelende dief ’s nachts in je slaapkamer. Genoeg verhalen om klamme handjes van te krijgen.

Een woninginbraak. Ik denk dat iedereen er in zijn leven mee te maken krijgt. Meteen schieten mijn gedachten terug naar mijn studententijd. Over klamme handjes gesproken. Op een ochtend werd ik wakker. Op de overloop hoorde ik voetstappen. Dat was niet ongewoon. Ik woonde er samen met 3 andere studenten. De stappen verdwenen en ik ging naar beneden. Hé, wat is dat nou? De voordeur open? Hé, de woonkamerdeur ook al! Wanneer ik binnenloop zak ik zowat in elkaar. De kamer is overhoop gehaald! De tv weg! Mijn tas weg! Ik kon alleen maar in huilen uitbarsten. En van wie waren die voetstappen? Het houdt me soms nog bezig.

Een woninginbraak is heftig. We hebben meer dan eens intens geschrokken en verdrietige mensen aan de telefoon die het gewoon niet meer overzien. Het zijn de momenten dat je als schadeadviseur ook een beetje aan slachtofferhulp doet. Een onbekende dringt binnen in jouw veilige omgeving. Dat gevoel is naar. En dan moet je van alles regelen. Een beetje steun en hulp is niet teveel gevraagd.

En dat je in mijn werk juist op dat moment een verschil kan maken weet ik uit ervaring. Nog trillend op mijn benen belde ik mijn inboedelverzekering, een concurrent van Interpolis. Het gesprek duurde nog geen 2 minuten waarna ik enigszins beduusd ophing. De schadeadviseur had eigenlijk maar één boodschap: ze ging me een schadeformulier toesturen. En daar kon ik het mee doen.

Wij regelen de schades bij voorkeur telefonisch en in zo min mogelijk contactmomenten. Wel zo fijn voor onze klanten, want een schade is al vervelend genoeg. We ontvangen echt talloze meldingen. Je weet precies wat je doen moet. Dat leer je en scherp je verder aan in de praktijk. Dat is op zich geen kunst. En ja, we kunnen desgevraagd ook een heel scala aan nare verhalen oplepelen. Ook geen kunst. We horen ze dagelijks. Maar om in je werk dan altijd op de eerste plaats mens te blijven. Dat is wel een kunst.

Groet van Nathalie